Τό εύρος τών Μετακηδείων επεκτείνεται στίς...Χιλιετίες.7!!
Η Ζωή τού Αρριανού εκ τής wikipedia.
Γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας(στην Βιθυνία) γύρω στο 95 μ.Χ. και πέθανε σ' αυτή γύρω στο 180 μ.Χ. Σπούδασε πρώτα στη Νικόπολη της Ηπείρου κοντά στο στωικό φιλόσοφο Επίκτητο και κατόπιν, μετά τον θάνατο του Επικτήτου (120 μ.Χ.) συνέχισε σπουδάζοντας στην Αθήνα, φιλοσοφική και ρητορική. Ο Αρριανός προς τιμήν του δασκάλου συνέγραψε το φιλοσοφικό έργο «Επικτήτου Διατριβαί», στο οποίο κατέγραψε τη διδασκαλία του Επικτήτου. Στα συγγραφικά του έργα είχε σαν παράδειγμα του τον Ξενοφώντα.
Ο Αδριανός (τότε Ρωμαίος αυτοκράτορας), που τον γνώρισε στην Αθήνα, εκτίμησε τις αρετές του και τον έκανε έπαρχο της Καππαδοκίας, για επτά χρόνια (130-137 μ.Χ.), αξίωμα που δόθηκε σε Έλληνα για πρώτη φορά από τους Ρωμαίους, του έδωσε τα δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη κι ο Αρριανός απόκτησε τ' όνομα Φλάβιος κι έγινε «υποκατάστατος ύπατος». Με τις διοικητικές ικανότητες και την ανδρεία του απόκρουσε τις επιδρομές του σκυθικού λαού των Αλανών εναντίον του Ρωμαϊκού κράτους, ενώ παράλληλα διακρίθηκε και για το έξοχο ερευνητικό του πνεύμα. Στην Αθήνα γύρισε ξανά αφότου έπαψε να είναι διοικητής στην Καππαδοκία, όπου πήρε τον τίτλο του Αθηναίου πολίτη και το 145 μ.Χ. διορίστηκε από τον Αδριανό άρχοντας των Αθηνών. Στα 171 μ.Χ. ήταν πρύτανης της Πανδιονίδας φυλής.
Γέρος πια άφησε την Αθήνα κι έφυγε για την πατρίδα του, όπου έγινε ιερέας της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Η πιθανότερη ημερομηνία θανάτου είναι το 175 μ.Χ.
Υ.Γ. Τί νά γράψεις 1930 περίπου χρόνια μετά το τέλος αυτού τού Σημαντικού Ανθρώπου;
Τή Νικομήδεια κατέχουν τώρα οί νεοοθωμανοί...
Ο συγγραφέας τής Αναβάσεως τού Μεγάλου Αλεξάνδρου μόνον "κυνηγημένος" δέν υπήρξε καί σίγουρα ήταν ένα από τ' αμέτρητα γρανάζια τού τότε Συστήματος Διακυβέρνησης τών λαών τής εποχής, αφού χρημάτισε έπαρχος Καππαδοκίας 130-137 μ.κΧ., αλλά καί άρχων τής Αθήνας...
Από ιδιότητες; Ιστορικός, πολιτικός, συγγραφέας, φιλόσοφος, στρατιωτικός...
Επίσης Ρωμαίος συγκλητικός!
Μαύρα μεσάνυχτα είχαμε πρό καί τής δικής μας αναχώρησης, αλλά είπανε (οι αποκηρυγμένοι πρόγονοί μας από τούς ανάξιους απογόνους τους) καί γράψαμε πολλάκις: "Έτερος εξ ετέρου Σοφός. Τό τε πάλαι τό τε νύν. Ού γάρ ράστον..." Τ' αποσιωπητικά άς τά καλύψει κάποιος παλιός μας Αναγνώστης καί Σχολιαστής.7!!
Γιά.Σα.ς (καί διαχρονικώς επετειακά κοντά σας)
Εξαιρετικό κείμενο, εύγε κόουτς
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ σε, Τέλη μου. Είχα κιόλας ξεχάσει τήν σύνδεση, που έστειλα (εκτός τών άλλων) καί σέ σένα. Συγκινήθηκα ξαναδιαβάζοντας τήν ανάρτηση και τό λακωνικό σου σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα πιστέψει (βάσει τού ΟΥΔΈΝ ΚΑΚΌΝ ΑΜΙΓΈΣ ΚΑΛΟΎ) ότι αυτή η κορονωκατάρα θά μάς έφερνε στά συγκαλά μας ή τουλάχιστον θά βοηθούσε στήν διά Βίου Σκεπτική Γνώση, αλλά τό φώς στήν χαραμάδα τής Ελπίδος δυσδιάκριτον ακόμη...